Thuis!

Ik ben weer thuus!! Na 10 dagen engeland en even zoveel dagen Nederland is 't bruine er weer af, het uitzendbureau bezocht en zijn de eerste sollicitatiebrieven de deur uit. Ik sta dus weer met beide benen op de grond. Gelukkig hebben we de foto's nog
Wat een heerlijkheid waren de laatste dagen in Brazilie! Steven en ik zijn van de watervallen in Argentinie naar de piranha's in de Amazone gegaan. De driedaagse amazonetocht was tof! Na eerst gehoord te hebben dat het kantoortje van de touroperator overvallen was stapten we iets minder comfortabel rond in Manaus (de uitvalbasis voor amazonetochten). We keken wel op toen deze stad van 2 miljoen mensen uitgestorven bleek op zondag. Ik voelde me dan ook stukken veiliger in de jungle zelf waar we een nacht geslapen hebben. Hangmatje ophangen en voor het slapen naar de bavianen luisteren die de nacht in luiden. Onze gids zorgde nog even voor een avontuur toen we de volgende dag verdwaald bleken. "Anders wachten jullie hier even.." Gelukkig hadden we de vorige dag een spoedcursus 'medicinale planten' gehad, dus ach..Het kwam goed. Helaas zijn we de luiaard niet meer tegengekomen. Wel de gekste fruitsoorten en er marcheerde een vrolijke mierensoort voorbij die als een malle pijn doet wanneer hij de kans krijgt. Deze soort stoppen ze in een handschoen en gebruiken ze bij een inwijdingsritueel voor indianen jongens (Filemon van BNN durfde het niet aan). Na deze tocht hoef ik in ieder geval niet meer jaloers te zijn op Survival Man, I've seen it all!
De pret kon niet op, want we hadden de eilandengroep Fernando de Noronha nog op het lijstje staan. " Dat is echt het paradijs" hoorden we Brazilianen zeggen als we zeiden dat we naar Fernando gingen. We waren dan ook iet wat teleurgesteld bij aankomst: grauwe droogte. Het was uiteindelijk natuurlijk een heel mooi eiland, vooral de stranden zijn gigantisch mooi. Als we zonder verwachtingen daar heen waren gegaan dan vielen we waarschijnlijk van ons stokje zo mooi. Maar ik heb wel geleerd dat verwachtingen heel wat roet in het eten kunnen gooien: het Fernando Effect.
Op het eiland woonden we bij Mirtes, een jonge vrouw, die reizigers ontving in haar huis. Het was een gezellige boel bij haar in huis.
We hebben veel gedaan op het kleine eiland. Om 4 uur opgestaan om spinner dolfijnen te spotten. Deze soort komt maar op twee plekken zo dicht bij land, hier en op Hawaii. Ze slapen nooit dus hebben ze een rustige baai nodig om uit te puffen. 17 dagen in het jaar zoeken ze een ander plekje uit en verrek natuurlijk net als wij er zijn. Om 9 uur gaven we het dus maar op. Doorzetters dat we zijn, stonden we de volgende dag weer lekker vroeg op en werden we beloond!
Dolfijnen, check.
Ook heb ik twee duiken gemaakt. Leuk om weer onderwater te zijn!
Tijdens het snorkelen hebben we veel schildpadden en haaien gezien (als je stil blijft liggen komen ze op je af en kan je hun huid van dichtbij bekijken, net schuurpapier).
Natuurlijk kwam Engeland er nog achter aan! Ruben stond al te wachten en samen hebben een autootje gehuurd en zijn lekker zuidelijk Engeland rondgecrossed. De Jurasic coast beviel ons, daar worden veel fossielen gevonden zelfs dinosaurus skelleten worden uit de grond gehaald (wij hadden de hamer alleen niet mee). Ook Gerdien opzoeken in Bristol was op en top gezellig en in Londen kon ik me niet helemaal inhouden op shopgebied. Als de pond maar goed staat!
Al met al was mijn Brazilie-periode gewoon top! Het is niet helemaal zo gelopen als gepland, maar dat zorgde voor nieuwe mogelijkheden.
Een aantal Braziliaanse opvallendheden:
-Havianas (slippers) zijn hier het nationale schoeisel. Van zwerver tot jup, iedereen draagt ze
-In engeland moet je oppassen voor elderly people, in Brazilie zie je veel ouders met kinderen (kinderwagens zie je bijna niet).
-Anne& Frank is hier een tassenmerk..
- Als ze ergens milieu bewust kunnen worden is het in de Braziliaanse supermarkt. Om de twee producten gaat een plastic tasje, ohnee twee, want het zakje zal maar scheuren!
-Het eten is niet scherp, maar wel heeel zout
- Van postbode tot politie, iedereen rijdt in een volkswagen busje
-De universiteiten van de overheid zijn het best (en gratis), maar om binnen te komen moet je wel een prive highschool hebben gedaan (duur)
Het lekkertste uit brazilie:
-Caipirinha's (wat zoiets betekend als een meisje van het platteland van Sao Paulo)
-Pão de queijo (kaas broodjes)
-Guarana (energie drankje van een vrucht uit de amazone, gaat Europa veroveren, let maar op
- Acai, bes, vaak verwerkt als sorbet vol anti oxidanten (gaat de hele wereld veroveren! lekkerrr)
Gelukkig hoefde ik niet heel erg te wennen in Nederland. In bus 12 kwam ik zelfs Max (ja, weer die Max Westerman!!) tegen. Heeft verder iemand nog een sociaal psycholoog nodig? (referenties op aanvraag)
Foto's op:
http://picasaweb.google.com.br/maaikewijma