Hallo aan iedereen die dit leest:)!!

...en toen deed deze rare site het weer en ontving iedereen wel een email..oeps. Haha, maar wat tof dat jullie allemaal kijken!

De laatste dagen gaan nu in dus tijd veur een update. We zijn nu weer terug in Kaapstad (Gordon is nog niet gespot), de plek waar het allemaal begon. Al met al hebben we een hele smak aan kilometers gemaakt: we zijn van Kaapstad naar Mozambique gereden. En dat all the way met onze 'chico' en af en toe backpack-lifters, als we in een goede bui waren ;) Onderweg hebben vooral in Mozambique opmerkelijkheden gespot:
- Albino negers (5 stuks) We vroegen ons af of die hier meer voorkomen of dat ze gewoon opvallender zijn.
- Mensen met 1 been (6stuks). Dat laatste heeft waarschijnlijk te maken met de oorlog die hier tijden heeft gewoed. De onafhankelijkheidstrijd tegen de Portugezen en later tegen andere gekoloniseerde buurlanden (Zuid Afrika en het toenmalige Zimbabwe) zorgde ervoor dat het land een groot zooitje werd. Sinds begin jaren negentig is het officeel geen oorlog meer, maar veel landmijnen bleven achter (vandaar de benen). Tegenwoordig zijn al veel mijnen verwijderd. De laatste restjes worden opgespoord met o.a een methode die in Belgie is ontwikkeld: getrainde ratten die de explosievenstof ruiken. We kwamen een zeer keurige Engelse jongeman tegen die het rattenproject ging leiden.
Mapoto, de hoofdstad, is vooral smerig en de politie is corrupt als de nete. Toch is het ons gelukt om zonder iets te hoeven toe te stoppen het land door te crossen.
In Mozambique zijn we vooral opzoek gegaan naar Bounty stranden, en aardig gevonden: Tofo, backpack paradise. Bij de plaatstelijke duikschool heb ik mijn duikskills weer opgerakeld en twee duiken gemaakt, eentje met Manta Rays, soort van heeele grote roggen. Tofo staat bekend om zn grootste cleaning station voor Manta's. Dus die duik was zeker geslaagd! De snorkel safari met de whale sharks was een ander verhaal. Je kent ze wel, van de massieve beesten van rond de 8 meter lang. Het was een harstikke moooie ervaring, maar de trip werd een beetje verstoord door de enorme golven: iedereen hing kotsend over het randje. Babette: "maaike, je ziet groen en geel, heb je al gekotst?" Ik was bezig met een concentratie sessie om alles binnen te houden, maar uiteraard hield ik het toen niet meer, feeding the fish laten we maar zeggen.

Vandaag op de boot naar Robbeneiland, hield ik alles gelukkig binnen, zoals een schippersdochter betaamt. Mooi tripje met de tafelberg op de achtergrond. De rondleiding ging er wat chaotisch aan toe, maar was zeker interessant. Je hoort het verhaal van oud gevangenen die vochten voor hun burgerrechten. Een ander verhaal dus dan wat we van sommige blanke zuid afrikanen horen, zij denken weemoedig terug aan de tijd van de appartheid. "Alles was beter, ook voor hun (op een donkere wijzend)" Ze erkennen dat het een fout systeem was maar menen dat ongeschoolde en corruptie politici nu het land regeren. Het blijft een lastige een kwestie. Maar ik denk dat het een fragiel land is, zeker als je de verhalen over "the night of the nifes" hoort. Men is bang dat op het moment dat Mandela overlijdt, de zwarten wraak gaan nemen op de blanken voor alle jaren van gevangenschap die Mandela doorstaan heeft. Het aantal blanke Zuid Afrikanen die nu op het punt staat van emigratie (voornamelijk naar Australie) is ongelooflijk.

Ik kan nog wel eindeloos doorlullen, maar zal er nu maar een eind aan breien..:) want mn wol is op

Voor wie zich verveeld: babette heeft haar hele fotostick leeggeknald op haar site (maar dat zijn foto's bij het vorige verhaal):
http://picasaweb.google.com/bjnbrink/ZuidAfrikaEindJuliVakantieMetMaaike

Nogmaals bedankt voor de reacties! en een hele fijne vakantie voor ieder die daar nu nog van mag genieten!

KUss maaike (en babette)